o, ludu! luzu i świadomości, fifty-fifty

Miałam napisać o reportażu Hatalskiej dot. generacji Z, ale w myślach przeżułam go i wyplułam w dosłownie kilka minut. Fajnie jest się pobawić w socjologa we współpracy ze znaną marką sponsorującą, miło poczytać, że te nasze dzieci wcale nie są takie złe, nawet zapatrzone w zdobycze technologii, tylko gdzie tu realna podstawa do tych wniosków? O ile w moim domu dostęp do urządzeń powiązanych z internetem dzieci mają wyłącznie w celach fotograficznych, o tyle często spotykam się z przypadkami totalnego zaćmienia młodzieży i orbitowania wokół łatwej formy socjalizacji.

Powiecie, że mam ograniczony punkt widzenia ze względu na wiek własnego potomstwa i wnioski wynikające z jakichś tam relacji z bliskim otoczeniem. Mam, podobnie jak Hatalska. Wyselekcjonowana grupa badawcza nie jest podstawą rzetelnego badania, myślenie autora bywa zaś w wielu momentach życzeniowe. Kto by nie chciał, żeby świat był lepszy niż się prezentuje? Są ludzie, którzy z obserwacji tworzą wydarzenie, ale są i tacy, którzy dostrzegają w życiu detale niezależnie od miejsca, czasu i celowo stworzonych ku temu warunków.

Niespecjalnie rozumiem tego rodzaju dywagacje, skoro na pewne rzeczy nie mamy wpływu. Świat się zmienia, musimy nadążać, dzieciaki w szkołach nie chcą odstawać od grupy, a my wolelibyśmy mieć w domu pogodnego, towarzyskiego potomka niż zakompleksionego outsidera. I tylko od nas zależy, czy znajdziemy złoty środek. Spłycanie wszystkiego do stylu życia, który oscyluje wokół łatwego transferu danych jest nie fair. Nadal kształcimy nowe pokolenia wyposażając je w wiedzę o historii kraju i świata, uczymy geografii, dla której gps to tylko narzędzie wspomagające, wciąż nie optujemy za wyrzuceniem z podstawy programowej matematyki i języka polskiego. Bo nie mamy na to większego wpływu.

Możemy w zamian za to zaniedbać tę część rozwoju, która w dużym stopniu zależy tylko od nas. Podobno my, rodzice, nie demonizujemy telewizora, ale robimy tragedię z tabletu, telefonu komórkowego, komputera. Czyżby? Nie no, naprawdę, serio? Wy też tak macie? Czy mówimy o tych, którzy włączają pudło od razu po zdjęciu butów i nastawiają automat, żeby nie zostać wybudzonymi w nocy?

Mam prośbę, zamieńcie czasem blogi i artykuły w serwisach informacyjnych na literaturę faktu lub chociażby zwyczajną, porządną obyczajówkę. Z nich można czerpać bez końca. Albo wyjdźcie z domu na moment, żeby orzeźwić umysł i odświeżyć informacje sprzed ery szybkiego łącza, bo przykład idzie z góry, a mózg przyswaja najchętniej często powtarzalne w formie i treści informacje.